Op 1 januari trad de nieuwe Wet Inburgering in werking. Dit bekent dat wij als gemeente een belangrijkere rol hebben gekregen in de begeleiding van inburgersplichtigen.
Hier hebben wij nu – bijna - een jaar ervaring mee opgedaan. Een mooi moment om te evalueren.Wat gaat er goed? Wat kan er beter? Ook hebben we gesproken met nieuwe inwoners om hun ervaringen met het inburgeringstraject te delen.
Snel starten met inburgeren
We willen dat inburgeraars snel en volwaardig kunnen deelnemen aan de Nederlandse samenleving. Het liefst via betaald werk. Het is aan de gemeente om de startpositie van de inburgeraar goed vorm te geven. Dat doen we door inburgeraars al vroegtijdig te laten starten vanaf het AZC en hen te begeleiden van begin tot het einde van het traject. Zo leren we mensen kennen en kunnen wij een passend aanbod doen voor het vervolg van het inburgeringstraject.
Verbeterpunten
Er is nog een verbeterslag te behalen op het onderwerp ‘duale trajecten’. Dit zijn (begeleidings)trajecten waarbinnen taal wordt gecombineerd met (toeleiding naar) participatie en/of werk. Ook is het belangrijk om de wachttijden bij de kinderopvang aan te pakken. Als opvang voor kinderen geregeld is, vergroot dat de kans dat inburgeringsplichtigen binnen de wettelijke termijn hun inburgering kunnen afronden.
Het verhaal van Radiye
Radiye Alkhalaf (49 jaar) en haar 2 dochters ontvluchtten in 2022 de oorlog in Syrië. Het inburgeringstraject vindt ze fijn en gezellig – ze volgt de B1-route – en staat te popelen om hier aan het werk te gaan.
“We kwamen via het asielzoekerscentrum in Budel in het asielzoekerscentrum van Oisterwijk terecht. Daar hebben we in totaal 6 maanden doorgebracht, we woonden er nog toen ik aan de Brede intake begon bij het Refugee Team. Ondertussen zijn we verhuisd naar een eigen huisje in Tilburg en heb ik de Brede intake afgerond. Nu ben ik bezig met het vervolg: de oriëntatiefase van 16 weken. Een prettig en leerzaam traject. Er zitten 8 mensen in mijn klas, met allemaal verschillende achtergronden. Je leert ook veel van elkaar, vind ik.
Het leren van de taal gaat me vrij goed af. Ik sprak naast Arabisch al Engels, dat helpt. Ik spreek al Nederlands op A2-niveau en werk toe naar B1. Een hindernis is mijn leeftijd; ik merk wel dat een nieuwe taal leren moeilijker is als je ouder bent. Los van de taal, leer ik de Nederlandse maatschappij kennen. Ook praktische dingen. De zorgverzekering bijvoorbeeld. Zoiets bestaat helemaal niet in Syrië. Als je ziek bent, klop je gewoon aan bij 1 van de huisartsen. En als je weggaat betaal je de rekening. Alles werkt anders in Nederland, heel georganiseerd. Eerlijk: dat is soms fijn en soms ook heel ingewikkeld voor iemand die dat niet gewend is.
Na de zomer begin ik met vrijwilligerswerk. Op een crèche. Daar heb ik zin in, want ik hou echt van werken. En het is goed om mijn Nederlands te oefenen. Daar concentreer ik me nu op. Van huis uit ben ik agrarisch ingenieur. Bij het Nuffic heb ik mijn Syrische diploma laten waarderen en die is ingeschaald op bachelor-niveau. Laatst had ik al contact met een bedrijf en daar zeiden ze: als je klaar bent met inburgeren, ben je welkom bij ons. Dus ik heb al uitzicht op een baan, dat is mooi.”
Meer weten? Lees het evaluatierapport en meer ervaringsverhalen.